Amsterdam vrijdag 5 april 2019. De dag eindigde met een gedicht van anarchist Jan Bervoets.
Amsterdam in het begin van de lente is een andere stad dan in de winter, zomer of herfst. De mosgroene kleur van de ontluikende blaadjes van de grachtbomen geven de stad een frisse kleur. Ondanks dat het vandaag net iets te koud was voor een echte lentedag.
Op de binnenplaats van het Oost-Indisch huis aan de Oude Hoogstraat hoorde ik de gids aan een groepje toeristen uitleggen dat op deze plek het kapitalisme begonnen was met de uitgifte van verhandelbare aandelen: het begin van de stock-market die een enorme energieke groei aan de economie en de maatschappij gaf.
Even daarvoor verklaarde een andere gids, ditmaal in een boot op de Grimburgwal, dat de bijzondere Amsterdamse grachten uniek in de wereld waren vanwege …… Waarom dat zo was, of liever waarom die gids dat vond zal ik niet meer te weten komen. Ik werd aangesproken door een andere Amsterdammer die ook lachte om de overmoed van de gids. Hij woonde in de Oosterparkbuurt en liep naar dagelijks naar zijn favoriete Grimburgwal. Hij had een brede glimlach op zijn wat ronde gezicht. Mogelijk was zijn gezicht rond vanwege de glimlach. Morgen gaat ie wandelen bij Durgerdam met zijn net verworven geliefde. Langs of op de Waterlandse Zeedijk.
Daar in het Waterlandse deel van Amsterdam zijn nog niet zo veel toeristen als in het centrum. Druk was het echter niet bij de presentatie van de derde gedichtenbundel van Jan Bervoets in het Fort van Sjakoo. En dat is jammer, want de gedichten zijn bijzonder en opvallend. Jan droeg een aantal verzen voor. De uitgever Jaap van der Laan noemt in het voorwoord Bervoets gedichten surrealistisch. Een stroom van associaties en beelden. Een voorbeeld.
wie bestaan beeldhouwt
draagt bij tot zijn ontsnapping
wie een betekenis ontvlucht
kan geen spijkers meer door zijn handen krijgen
een priester die dan zijn kruis laat zien
wordt gauw banaal
Jan Bervoets, Tastbare abstracties. Urecht (Kelderuitgeverij) 2019.
Recente reacties